Αν μπορούσε ένας εκπρόσωπος του δυτικού πολιτισμού της εποχής μας να μεταφερθεί ξαφνικά σε μία προγενέστερη εποχή της δικής του κοινωνίας, όπως στη μεσαιωνική-φεουδαρχική περίοδο, θα έβρισκε εκεί πολλά από όσα αποτιμώνται σήμερα σε άλλες κοινωνίες ως «απολίτιστα»· η εντύπωσή του δεν θα διέφερε ουσιαστικά από την εντύπωση που του προκαλούν τώρα οι τρόποι συμπεριφοράς των ανθρώπων σε φεουδαρχικές κοινωνίες εκτός της Δύσης. [..] θα αισθανόταν αναμφίβολα ότι τούτος ο κόσμος, σ' αυτή την προγενέστερη περίοδο της δυτικής ιστορίας, δεν έχει να κάνει με μια κοινωνία «πολιτισμένη» υπό την ίδια έννοια και στον ίδιο βαθμό με μία δυτική κοινωνία του σήμερα. (σ. 11)
Ο πολιτισμένος άνθρωπος χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το ότι αρνείται ο ίδιος στον εαυτό του, δυνάμει ενός κοινωνιογενούς αυτοκαταναγκασμού, να πιάνει αυθόρμητα ό,τι ορέγεται, ό,τι αγαπά ή μισεί. Η όλη διαμόρφωση των χειρονομιών του -όσο κι αν ποικίλλει στις λεπτομέρειές της στα διάφορα έθνη της Δύσης- καθορίζεται αποφασιστικά από αυτή την αναγκαιότητα. (σ. 307)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου