Ρήσεις

• Ο κάθε άνθρωπος φέρνει μαζί του όλους τους αιώνες. (Μόρελλυ)
• Για κάθε εξάπλωση του πολιτισμού υπάρχουν τρόποι αποτελεσματικότεροι από την καταστροφή των ανθρώπων και των περιουσιών τους. (Λέων Τολστόι)
• Μεγάλα έργα κατορθώνονται όχι με την ισχύ αλλά με την καρτερία. (Στερν)
• Ο βαρβαρισμός ξαναρχίζει με την υπερβολή του πολιτισμού. (Λαμαρτίνος)
• Οι πολιτισμοί πεθαίνουν, όμως οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν, και στη θέση των παλιών κτίζουν καινούριους πολιτισμούς. (Έντμαν)
• Ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής. (Άρλνοντ Τόυνμπη)
• Κάθε πολιτισμός μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σύνολο συμβολικών συστημάτων. (Λεβί Στρος)
• Η γνώση είναι δύναμη. (Fr. Bacon)
• Επιστήμη χωρίς συνείδηση δεν είναι παρά καταστροφή της ψυχής. (Φρανσουά Ραμπελαί)
• Ολόκληρη η αιωνόβια διαδικασία του πολιτισμού δεν είναι παρά μια πάλη επική του ανθρώπου κατά του εαυτού του. (Άγγελος Τερζάκης)
• Η ηθική πρόοδος δε συμβαδίζει με τον υλικό πολιτισμό. (Έμερσον)
• Πρόοδος είναι ο νόμος της ζωής. (Βήκονσφιλντ)
• Η πρόοδος προχωρεί με βήματα και όχι με άλματα. (Μπάγερ)
• Ο σύγχρονος άνθρωπος παρά τις επιστημονικές και τεχνολογικές επιτυχίες του, από την άποψη της ηθικής έμεινε στο επίπεδο των ανθρώπων που ζούσαν στις σπηλιές.(Ράσελ)
• Η εποχή μας είναι εποχή των τέλειων μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών.(Αϊνστάιν)
• Μπορεί ο άνθρωπος να ξεπέρασε πολλά προβλήματα κι ανασφάλειες, αλλά κατάφερε να ζει επικίνδυνα, έτσι ώστε σήμερα η αντοχή είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης.(Τίτος Πατρίκιος)
• Η σε παγκόσμια κλίμακα επανάσταση είναι η συνέπεια της κρίσης του πολιτισμού μας. (Ζ. Πομπιντού)
• Ό,τι χαρακτηρίζει την εποχή μας δεν είναι η ελπίδα αλλά η απελπισία. Απελπισία, γιατί, μέσα σ’ αυτόν τον κρυφό αλλά εξοντωτικό ανταγωνισμό, το πνεύμα δεν μπορεί ν’ αρνηθεί την αυθεντικότητα, το κύρος, την ευεργετική δύναμη των υλικών αξιών.(Γιάννης Χατζίνης)
• Πολλοί μιλούν για τον «υπερανθρωπισμό», όχι για τον ανθρωπισμό του καιρού μας. Ο νους συλλαμβάνει καταπληκτικά σχέδια και η τεχνική πρόοδος τα πραγματοποιεί. Ζούμε σ’ ένα χώρο τεχνικής μαγείας. Αλλά κάποτε θα πρέπει να σταθούμε και σε τούτο το απλό ερώτημα: «μήπως ζώντας να γίνουμε υπεράνθρωποι λησμονήσαμε στο αναμεταξύ να γίνουμε άνθρωποι;» (Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος)
• Η τεχνική μας εκσφενδονίζει στ’ αστέρια, επειδή όμως στερείται ηθικής, μας αφήνει σκληρούς και ανελέητους προς το συνάνθρωπο. (Στέλιος Ράμφος)
• Η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου πήραν σχήμα, τότε που η ανθρώπινη ζωή ανταποκρινόταν ακόμη στο ρυθμό της φύσης, τότε που ο άνθρωπος υπολόγιζε ακόμη πως η ύπαρξη ανήκει σε μια κοσμική σφαίρα, τότε που ήταν ακόμη δεμένος με τη μητέρα γη. Η δεσποτεία της τεχνικής σημαίνει το τέλος της εποχής, που μητέρα όλων ήταν η γη. (Μπερντιάγεφ)
• Κανένας από τους δύο δυνατούς του κόσμου δε ρώτησε ποτέ τι είναι σπουδαιότερο: να πάμε στο φεγγάρι ή να καταργήσουμε τη μόλυνση του περιβάλλοντος πάνω στη γη. Να κατασκευάσουμε υπερηχητικά επιβατηγά αεροπλάνα ή να εξαφανίσουμε τη φτώχεια. Τα ζητήματα αυτά θα έπρεπε να εξετασθούν κάτω από το φως ηθικών κριτηρίων...(Κράτς)